De kindertijd van Aline - 12 jaar
In deze podcast praat Helen Purperhart met de 12 jarige Aline. Haar allermooiste herinnering is dat ze met haar beste vriendinnen naar de Efteling ging op haar 11e verjaardag. Haar minder fijne herinneringen vergeet ze meestal. Een die ze nog wel weet is dat haar opa nierkanker kreeg en in het ziekenhuis lag. Gelukkig is hij nu weer helemaal goed. Een emotie waar Aline weleens last van heeft is verdriet. Ze gaat dan tekenen waardoor de verdriet vanzelf oplost. Fijne emoties die ze ook vaak voelt zijn geluk en blijdschap. Bij zowel fijne als minder fijne emoties kunnen er tranen stromen over haar wangen. Alleen voelt het dan wel anders van binnen. Het leuke aan kind zijn is dat ze nog haar eigen weg moet zoeken. Nu Aline wat ouder wordt merkt ze dat ze in de speeltuin niet meer zomaar met iemand speelt die ze niet kent. Als ze ouder is wil ze wel een keer naar een fuif gaan of alleen met vrienden op vakantie. En als Aline de baas zou zijn van de wereld dan zou ze in ieder geval oorlog afschaffen. Mensen moeten het gewoon bij elkaar komen en het met elkaar gaan bespreken als ze het niet met elkaar eens zijn. Als ze zou kunnen toveren wil ze graag een kijkje in de toekomst nemen en zien wat er allemaal gaat gebeuren. Hokus Pokus Pas ik wou dat ik volwassen was....
Op een dag gingen een vader en zijn zoon met een ezel op pad. Vader wilde lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel. Zo gingen zij op weg tot zij mensen tegenkwamen die zeiden ‘Zie daar de wereld op zijn kop, die gezonde jongen zit rustig op de ezel terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruitkomt.’ De jongen hoorde dit, schaamde zich en stapte af. Hij wilde dat zijn vader verder op de ezel zou rijden. Zo liepen ze voort. Even later hoorden ze: ‘Moet je dat zien. Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen.’ Na dit verwijt zei de zoon: ‘Kom, laten we samen op de ezel rijden.’ Zo vervolgden ze hun weg tot zij mensen tegenkwamen die zeiden: 'Kijk, dat arme beest'. Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen.’ Daarop zei de jongen: ‘Laten we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog een verwijt maken.’ Zo liepen ze verder achter hun ezel. Tot voorbijgangers commentaar leverden: ‘Zie die dwazen. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten.’ Vader richtte zich tot zijn zoon en zei: ‘Tja, mijn zoon, hoe je je ook gedraagt, op- en aanmerkingen zullen er altijd in overvloed zijn. Volg daarom altijd wat je eigen hart je ingeeft.’
Reactie Aline
Je moet doen wat je zelf leuk vindt en wat voor jou werkt. Luister niet naar commentaar van anderen.