In deze podcast praat Helen Purperhart met Johan Noorloos. Johan groeide op met de bijbel in een liefdevol gezin in Friesland. Op hele jonge leeftijd kon hij al ergens in zijn onderbuik voelen dat hij anders was dan leeftijdsgenoten. Het was voor hem lastig om er woorden aan te geven. Hij kan zich nog goed herinneren dat hij geïnteresseerd was om vriendjes te worden met de meisjes uit zijn klas. Op de een of andere manier voelde hij zich meer thuis bij de meisjes. Hij wilde liever met poppen spelen dan voetballen en jongensachtige dingen doen. Ook was hij stiekem verliefd op Danny de Munk, hoofdrolspeler van zijn favoriete film Ciske de rat. Er was bij hem een sluimerend bewustzijn dat het een beetje opmerkelijk en niet passend was. Omdat hij niemand wilde teleurstellen koos Johan er voor om het geheim voor zich te houden en het met niemand te delen. Homoseksualiteit kende hij niet en er was niemand in zijn omgeving die was zoals hij.
Een geweldige kameleon
Omdat hij niemand wilde teleurstellen werd Johan een geweldige kameleon. Hij kon zich goed aanpassen aan zijn omgeving. Die kwaliteit heeft hem geen windeieren gelegd, hij is er ver mee gekomen. Het aanpassen heeft ervoor gezorgd dat hij een groot empathisch vermogen had ontwikkeld waardoor hij zich goed kon inleven in anderen. Naast dat het zijn grootste kwaliteit is, is het ook zijn grootste valkuil. Het aanpassen belemmert hem om volledig zichzelf te zijn. Hij weet dat als hij dat doet je maar een deel van Johan te zien krijgt. Zijn zoektocht is om te ontdekken welk deel van hem in de coulisse staat en wat hij lastig vind om van zichzelf te laten zien. Steeds vaker merkt hij dat hoe meer hij zijn gevoel durft te uiten hoe meer alles stroomt en daarmee een spiegel kan zijn voor anderen. Daar gaat inspiratie over!
Je bent perfect zoals je bent
Als Johan zichzelf terug kon toveren naar zijn kindertijd, dan zou hij kleine Johan even vasthouden. Hij zou hem vertellen dat hij zich niet hoeft te schamen voor zijn gevoel. Dat hij niet verantwoordelijk is voor het geluk van anderen. Dat er zielsveel van hem wordt gehouden. En dat het leven zich gaat ontvouwen op manieren die onvoorstelbaar zijn. 'Ontspan', zou hij graag tegen hem willen zeggen. “En weet dat je perfect bent zoals je bent. Je hebt het volste recht om er te mogen zijn. Je doet er toe! Het is Johans grote wens om als volwassen man kinderen te mogen helpen zichzelf te kunnen vertrouwen. Van zichzelf te houden. Ten diepste te weten: ik doe er toe! Dit doet hij via schoolverlichting.
Onvoorwaardelijke liefde
De laatste tijd is Johan zich er erg van bewust dat zijn hond Buddha net als de kinderen een grote leermeester voor hem is. Hij heeft hem onder andere geleerd dat je in een relatie niet weg hoeft te lopen voor intimiteit. Ook al voel je een bepaalde bindingsangst. Hij heeft hem de ruimte gegeven om te oefenen met afstoten en terugkomen en je niet verlaten te voelen. Een huisdier kan zoveel meer voor je betekenen, wat mensen zonder huisdier zich waarschijnlijk niet kunnen voorstellen. Johan geloofd dat hij Buddha op een bepaalde manier zelf heeft gecreëerd. Buddha staat symbool voor het kind in hem. Alles wat Johan tegen Buddha zegt zegt hij eigenlijk tegen kleine Johan van 6. Het valt hem op dat hij soms dingen tegen hem zegt als: 'wat hou ik toch zoveel van jou'. Buddha is er onvoorwaardelijk voor hem en leert Johan eigenlijk om van zichzelf leert te houden via hem.
Van je passie je werk maken
Yoga en meditatie spelen al heel erg lang een belangrijke rol in zijn leven. Hij vindt het geweldig om zijn passie te leven en er zijn werk van te maken. Op dit moment geeft Johan leiding aan de Nieuwe Yoga School in Amsterdam. Wat hem op dit moment het meest boeit is dat hij onderzoekt hoe je de waarde van yoga en meditatie kunt integreren en vertalen naar het leven van alledag. De yogales houdt namelijk niet op als je de mat afstapt.
