In deze podcast praat ik met de 7-jarige Lucas. Lucas vindt soort vooral leuk, omdat je dan nog niet al die klusjes hoeft te doen, zoals koken en afwassen. Nu hoeft hij alleen nog maar de tafel af te ruimen en zijn bed op te maken. En soms maakt hij zelfs het bed van zijn moeder op.
Van alle emoties heeft Lucas de meest laatste van boosheid. Op zulke momenten heeft hij het gevoel dat hij zichzelf niet meer onder controle heeft. Hij doet soms hele zeldzame dingen. Lucas vertelt dat hij zich dan zo warm voelt, en ook dat hij de zon aanraakt. Gelukkig roept zijn moeder hem dan tot de orde, waardoor hij weer afkoelt.
Thuis voelt Lucas zich het veiligst onder zijn bed. Het is zijn eigen, vertrouwde plekje waar hij zich kan terugtrekken als alles even teveel wordt.
Baas & schooltje spelen
Als Lucas de baas van Nederland zou zijn, dan wist hij het wel: de dierenambulance krijgt ook een zwaailicht! Dieren zijn volgens hem namelijk net zo belangrijk als mensen.
Over in je elleboog hoesten heeft Lucas ook een duidelijke mening. Dat vindt hij maar onzin. Je kunt volgens hem beter in je handen hoesten, “wil je de bacterie veel langer laten lopen.” Dus die regel zou hij direct afschaffen.
Als Lucas meester zou zijn op een school, dan zou hij alle kinderen sowieso rekenen leren. Want daar is hij heel goed in! Andere kinderen helpen in de klas mag hij niet, omdat ze het volgens de juf echt zelf moeten doen. Maar Lucas helpt het liefst iedereen een handje mee.
Avonturier worden
Later zal Lucas groot een avonturier worden, net als Freek Vonk . De wereldrondreizen en van alles ontdekken, dat lijkt hem geweldig. Als kind is hij al eens in Kenia geweest. Daar zag hij grote, oranje olifanten – een herinnering die hem altijd is bijgebleven.
Verhaal met een boodschap - Er was eens een jongetje
Er was eens een klein jongetje dat voor het eerst naar de grote school ging. In het begin vond hij de school reusachtig, maar toen hij ontdekte dat hij van buitenaf direct door een deur zijn klas in kon lopen, leek de school helemaal niet meer zo groot.
Op een dag zei de juf: “Vandaag gaan we een tekening maken.”
Fijn, dacht het jongetje, want hij hield van tekenen. Hij kon van alles maken: leeuwen, tijgers, kippen, koeien, treinen en boten. Hij maakte zijn kleurpotloden en begon meteen te tekenen.
Maar de juf riep: "Nee, je hoeft nog niet te beginnen! We gaan vandaag bloemen tekenen."
Fijn, dacht dat het jongetje opnieuw, want ook bloemen vond hij leuk om te tekenen. Hij koos roze, oranje en blauwe kleurpotloden uit en begon vol enthousiasme. Maar weer onderbrak de juf hem: “Wacht, ik zal laten zien hoe het moet.”
Ze tekent een bloem op het bord. Een rode bloem met een groene stengel. “Zo,” zei ze, “nu mogen jullie beginnen.”
Het jongetje keek naar de bloem van de juf en toen naar zijn eigen bloemen. Hij vond zijn eigen bloemen eigenlijk mooier, maar dat zei hij niet. Hij draaide zijn blaadje om en maakte een bloem precies zoals die van de juf: rood, met een groene stengel. Steeds vaker begon hij te wachten en te kijken hoe de juf het voordeed, en de daad hij precies hetzelfde was. Al heel snel maakte hij geen tekeningen meer uit zichzelf.
Op een dag ging het jongetje naar de tweede klas. Deze klas had geen buitendeur meer direct naar de klas. Nu moest hij een hoge trap op en een lange gang door om bij zijn lokaal te komen.
Op de honderdste schooldag zei de nieuwe juf: “Vandaag gaan we een tekening maken.”
Fijn, dacht het jongetje. Hij wachtte geduldig tot de juf zou laten zien wat ze interessant. Maar de juf zei helemaal niets. Ze liep rustig door de klas en keek rond.
Toen ze bij het jongetje kwam vroeg ze: “Wil jij geen tekening maken?”
“Jawel,” zei het jongetje, “maar wat moet ik dan tekenen?”
“Dat weet ik niet,” zei de juf. “Ik wacht tot jij begint.”
“Hoe moet ik het dan doen?” vroeg het jongetje.
“Precies zoals jij wilt,” zei de juf. “Hoe kan ik anders weten welke tekening van jou is?”
Het jongetje glimlachte en gewonnen zijn roze, oranje en blauwe kleurpotloden.
Hij begon weer te tekenen.
Hij vond het leuk in zijn nieuwe klas, ook al was er geen buitendeur direct naar zijn lokaal.
Reactie van Lucas
Lucas wil liever de juf die je laat tekenen wat je zelf wilt. Wil je bijvoorbeeld heel erg slecht in bloemen tekenen, maar wel heel goed in treinen tekenen dan kun je gewoon een trein maken.
