In deze podcast praat Helen Purperhart met de Belgische Katleen Roosen. Ze is trotse moeder van de 12 jarige Aline. Op dit moment werkt ze als begeleidster in de kinderopvang. Ze doet deze job met hart en ziel omdat ze zich dagelijks onder de kinderen mag begeven. Werken met kinderen maakt haar leven een stukje mooier. Het boek 'vrede' van haar moeder maakte toen heel veel indruk op haar. Als kind wilde ze heel graag vrede en harmonie in de wereld brengen en de dingen mooier maken. Als kinderen elkaar pijn deden dan kwam dat heel erg hard bij haar binnen. Op school was ze een verbinder en wilde graag onderlinge ruzies tussen kinderen oplossen. Nu ze volwassen is heeft ze geleerd om naar binnen te kijken en ruimte in te nemen. Er is niet meer meteen de noodzaak om het voor de ander op te lossen.
Leuke en minder leuke herinnering
Toen haar broertje een jaar of 2 was vond Katleen dat hij hele kleine schattige vingertjes had. Op een gegeven moment was ze buiten met haar broertje aan het spelen. Haar mama hoorde een gil en haar broertje begon te huilen. Het bleek dat Katleen in zijn vingers had gebeten omdat zijn vingers er zo lekker uitzagen en leken op knakworstjes. Gelukkig had hij geen blijvende schade. Op 7 jarige leeftijd is er best een heftig iets gebeurd in het jonge leven van Katleen. Dit heeft zo'n enorme impact op haar kindertijd gehad waardoor ze een stuk van haar onschuld en puurheid is verloren. Deze ervaring heeft ook op latere leeftijd veel bij haar teweeggebracht. Ze heeft de wonden uit haar kindertijd geheeld door opnieuw te leren hoe je vanuit vertrouwen en verwondering in de wereld kunt staan door altijd te blijven spelen. Dankzij de kinderen waarmee ze werkt wordt ze hieraan herinnert. Beluister de hele podcast op o.a. Spotify.
