In deze podcast praat Helen Purperhart met de 16 jarige Maud Stutje. Ze hangt een beetje tussen de kindertijd en de volwassenheid in. Ze is nog niet helemaal toe aan het volwassen leven. Het liefst wil ze nog blijven zitten in het Elfjes en Zeemeerminnenleven. Ze vindt het een mooi iets dat ze steeds meer nieuwe dingen leert en verantwoordelijker wordt voor zichzelf.
Mooie en minder fijne herinneringen
Haar mooiste moment uit haar kindertijd is dat ze haar zeemeerminnen zwemstaart kreeg. De pesterijen van de basisschool wil ze het liefst vergeten, deze waren wel even naar. Toch kan ze compassie voor de pester voelen omdat ze weet wat er zich in de thuissituatie van de pester plaats vond. Daarom kan ze nu de pester vergeven voor wat hij haar heeft aangedaan. Als ze zou kunnen toveren dan zou ze zich wel willen terug toveren naar de beginperiode van haar middelbare school om te kijken wat er gebeurt als ze bepaalde situaties anders had aangepakt.
Bemoeial versus behulpzaamheid
Als kind kon ze best wel een bemoeial zijn. Als er ergens ruzie was dan stak ze altijd haar neus er tussen om het op te lossen. In de loop van de jaren heeft ze geleerd dat het niet haar zaak is, maar ze betrapt zichzelf er nog wel eens op dat ze het soms nog steeds doet. Nu merkt ze dat vriendinnen steeds vaker naar haar toe komen voor advies als ze niet weten wat ze moeten doen. Het is haar missie om liefde te verspreiden in deze wereld aangezien er zoveel haat, macht en boosheid is. Ze is op dit moment de wijsheid van de moderne heksen aan het ontdekken.
